Away from the sun

Yochina keek even om zich heen voor hij de lege ruimte betrad, hij keek even achter zich, naar zijn kamergenoot die hij zover had gekregen t eblijven en sprintte uitiendelijl bijan op een vrolijke manier, richtign de ramen om de gordijnen er voor te doen. Toen al hrt zonlicht belemmerd werd binnen te komen ging Yochina midden in de zaal staan, draaide bijna als een klein kind een rondje om alles om zich heen te bekijken en bleef uiteindelijk stilstaan met zijn blik naar Ryan gericht. Er was verder niemand en er stond één bewaker buiten de deur omdat er binnen niemand nodig was. Het wa sniet druk genoeg om daar een bewaker aan te verspillen. Tenslotte was nu bijna iedereen buiten, dus bijna alle bewaking was buiten nodig. Gelijk hadden alle andere gevangene, het was heerlijk weer buiten en ergens wou Yochina ook wel buiten zijn, maar... Hij kon Ryan niet zomaar alleen binnen laten! "Zeg, Ryan, weet jij iets over vliegtuigen?" het was waarschijnlijk een onverwachtte vraag "Ik bedoel die grote vliegtuigen die mensen naar andere delen van de wereld brengen. Van gevechts vliegtuigen weet ik erg veel, ik bestuurde er vaak zelf eentje, maar de weg hierheen was de eerste keer dat ik in een passagiers vliegtuig heb gezeten."

"Sorry, vind je me vervelend..?" vroeg hij met een wat onzekere glimlach toen Ryan op hem mopperde en uiteindelijk luisterde hij aandachtig naar het antwoord op zijn vraag. Het was niet een erg duidelijk antwoord, maar toch leek Yochina er wel tevreden mee te zijn. "Waarom..?" vroeg Yochina even fronsend terug "Is het niet logisch als je meer over nieuwe dingen wilt weten?" het klonk bijna als een serieuze vraag "Als soldaat is het nooit echt toegestaan om te veel vragen te stellen, ik denk dat het daardoor komt dat ik nu zo veel vragen stel. Omdat ik nu pas alle vragen kan stellen die ik al jaren in mijn hoofd had. Zo heb ik een tijdje geleden in het vliegtuig nog van een man geleerd waarom bladeren en gras altijd groen zijn." ja, hij had nooit echt school gehad, de meeste khint wel, maar hij niet. Dit kwam omdat hij de zoon was van een khint, dus al voordat hij echt was gemodificeerd werd hij al klaargestoomd voor zijn toekomst. Wel was Yochina erg slim, dus als iemand hem iets één keer uitlegde begreep hij het meestal wel. Hij besloot maar tegenover Ryan neer te ploffen zodat deze zich niet meer aan zijn rondgeloop kon irriteren en glimlachte even lichtjes. "Ik heb nog een vraag. Als geld van papier word gemaakt en papier van bomen, waarom wordt er dan altijd gezegt dat 'geld niet aan bomen groeit'?"

"Natuurlijk zijn er wel dingen die je kutn delen." ging Yochina er tegen in "We delen de wereld, de zuurstof, het eten dat geoogst word-" zijn stem stierf weer weg toen hij de blik van Ryan zag en deze plotzeling zei dat hij ook een vraag voor hem had "Ik weet niet wat verliefdheid is, er was ooit een meisje die me vertelde dat ze verliefd op me was." zei hij rustig, waarna hij "En toen ging ze dood." toevoegde alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
"Er is me geleerd wat vriendschap is, maar over andere banden is me niets geleerd. Alleen dat als je een band met iemand hebt, dat je dan moeite hebt de trekker over te halen als je een geweer op iemand richt en dat banden daarom gevaarlijk zijn." opnieuw iets wat best gruwelijk klonk dat door de jongen met zijn onschuldige, kalme stem werd gezegd alsof het heel normaal was.

"Sorry." reageerde Yochina vrijwel direct op Ryan's wat teleurgestelde blik, maar Yochina wist het echt niet, daarom bleef hij aandachtig luisteren toen Ryan weer iets over het vreemde fenomeen 'liefde' vertelde. 'Ze vertelde me dat als mensen verliefd waren je warm werd van elkaars aanrakingen.' bij deze woorden keek Yochina wat verbaasd naar zijn handen, warm worden van iemands aanraking? Hierna liet hij zijn blik even naar Ryan gaan, deze lachtte even pessimistisch "Je denk dat het niet kan?" vroeg hij even stilletjes, hierna keek hijw eer naar zijn eigne handen, maar balde deze uiteindelijk gewoon tot vuisten. "Je weet nooit wat liefde is tot je eht zelf voelt." was uiteindelijk Yochina's conclusie.

"Ik weet niet of ik het prettig vind." antwoordde Yochina twijfelend "Ik vind het zeker niet onprettig, maar..." hij leek even diep na te moeten denken, maar het uiteindelijk toch niet te weten "Het is gewoon dat ik nooit echt eerder op die manier aan ben geraakt." hij glimlachte evne lichtjes, de rest van zijn gezicht nogsteeds rustig als altijd. De gebruikelijke denkrimpel ontstond weer rond Yochina's voorhoofd en hij keek even naar zijn eigen hand, eigenlijk had hij zelf al helemaal nooit iemand aangeraakt. Hij was nieuwsgierig naar hoe het zou voelen, dat was waaorm hij altijd al zo'n gevaarlijke khint geweest was, hij was te nieuwsgierig en probeerde te veel gevaarlijke dingen uit om te testen of het wel echt mogelijk was. Heel voorzichtig rijkte Yochina naar Ryan, raakte heel even met zijn vingertoppen de jongens hand aan, maar trok zijn hand al gelijk twijfelend weer terug. "Sorry."

[ Nu ga ik echt slapen ]