~ Tobi Hanzai ~
De jongen zat ontspannen op een bankje aan de rand van het voetbal veldje, althans, als je naar zijn houding keek leek hij erg ontspannen, maar zijn roodbruinige ogen keken op hun hoede om hem heen. Toen zijn blik uitiendelijk op de bal gefixeerd was bleven zijn ogen eindelijk daar hangen. Met een glimlach keek hij toe hoe twee jongen smet elkaar aan het voetballen waren, ze waren best goed, maar... De bal zweefde in de lucht, ergens vlak voor één van de jongens die de bal net wou koppen, Tobi echter had toch echt iets anders in zijn hoofd. Hij ging rechtop op he tbankje staan, zette zich af op het randje en in een fractie van een seconde zweefde hij uitiendleijk bij de bal, hij trapte hem richting de andere jongen en landde uitiendleijk recht op de grond. "Wow..." sprak de jongen, die de bal nu in zijn bezit had bewonderend "Speel je mee?" Tobi glimlachte even lichtjes, maar schudde zijn hoofd toen. Die bal onderscheppen was eigenlijk een reflex geweest, niet meer dan dat, het was niet alsof hij van balsporten hielt ofzo. Hij had gewoon erg snelle reflexen en was daarom erg goed in... Eigenlijk bijna alle sporten die er waren. Maar hij was er te lui voor.
Zonder iets te zeggen liep Tobi alweer terug naar zijn vertrouwde bank, waar iets nieuws zijn aandacht trok.
Nikura liep zachtjes zingend naast haar celgenoot, Cillín, het pleintje op. Blij dat ze eindelijk butien waren was er een brede glimlach op haar gezicht te zien. Haar glimlacht vervaagde lichtjes toen ze voelde dat iemand naar haar keek, maar toen ze de jongen die naar haar keek uitiendleijk aankeek glimlachte ze met een vriendelijk knikje naar hem, waarna haar aandacht weer naar Cillín uitging.
De jongen zat ontspannen op een bankje aan de rand van het voetbal veldje, althans, als je naar zijn houding keek leek hij erg ontspannen, maar zijn roodbruinige ogen keken op hun hoede om hem heen. Toen zijn blik uitiendelijk op de bal gefixeerd was bleven zijn ogen eindelijk daar hangen. Met een glimlach keek hij toe hoe twee jongen smet elkaar aan het voetballen waren, ze waren best goed, maar... De bal zweefde in de lucht, ergens vlak voor één van de jongens die de bal net wou koppen, Tobi echter had toch echt iets anders in zijn hoofd. Hij ging rechtop op he tbankje staan, zette zich af op het randje en in een fractie van een seconde zweefde hij uitiendleijk bij de bal, hij trapte hem richting de andere jongen en landde uitiendleijk recht op de grond. "Wow..." sprak de jongen, die de bal nu in zijn bezit had bewonderend "Speel je mee?" Tobi glimlachte even lichtjes, maar schudde zijn hoofd toen. Die bal onderscheppen was eigenlijk een reflex geweest, niet meer dan dat, het was niet alsof hij van balsporten hielt ofzo. Hij had gewoon erg snelle reflexen en was daarom erg goed in... Eigenlijk bijna alle sporten die er waren. Maar hij was er te lui voor.
Zonder iets te zeggen liep Tobi alweer terug naar zijn vertrouwde bank, waar iets nieuws zijn aandacht trok.
Nikura liep zachtjes zingend naast haar celgenoot, Cillín, het pleintje op. Blij dat ze eindelijk butien waren was er een brede glimlach op haar gezicht te zien. Haar glimlacht vervaagde lichtjes toen ze voelde dat iemand naar haar keek, maar toen ze de jongen die naar haar keek uitiendleijk aankeek glimlachte ze met een vriendelijk knikje naar hem, waarna haar aandacht weer naar Cillín uitging.